Wat een mooie en enorm eerlijke blog was dat! Precies het eerste punt in jouw vorige blog is de reden waarom ik Ibiza niet ‘voel’. Ik ben altijd iemand geweest die niet meedoet met de trend. En inderdaad, Ibiza wordt gigantisch gehypet op het moment en vaak op een manier die mij totaal niet aanspreekt. Gelukkig is er dan altijd nog jouw Ibiza kant, die me dan wel weer aanspreekt. Ik hoop dan ook voor jou dat het weer gaat normaliseren. En rap een beetje! En wat heerlijk herkenbaar weer. Mensen die ‘iets’ willen doen op Ibiza, dat heb ik zo vaak met mensen die ‘iets’ willen doen in het voetbal. Of met je willen linken op Linkedin omdat ze iets willen doen in het voetbal en zo hun netwerk willen vergroten. Nou… Succes. Ga eerst eens bedenken wat je wil gaan doen. Word concreet en GA ERVOOR! Heb er de ballen voor (goede woordspeling in dit geval) om van een veilige positie en elke maand een vast inkomen te hebben, naar een bestaan te gaan met veel meer onzekerheid. Ja, er zitten heel veel voordelen aan het zelf ondernemen, maar niet alles loopt van een leien dakje. Zeker in het begin niet. Maar blijf volhouden en blijf dromen! Zag je dat bruggetje? Hmmmm? Want hier komt ie, jouw vraag aan mij: ‘Jij bent een kei in je vak (organiseren van trainingskampen) wat zou een droomopdracht zijn voor jou met Soccerhostess?’ Mijn droom is om ooit mee te werken aan een gigantisch voetbal spektakel, zoals een WK/EK Finale of Champions League/Europa League finale. Dan wil ik natuurlijk alle voorafgaande wedstrijden ook ingezet worden, maar die ultieme wedstrijd en alle gekkigheid en hectiek die er dan bij komt kijken. Het 10 stappen vooruitdenken. Toen ik bijvoorbeeld hoorde over de explosie bij de spelersbus van Borussia Dortmund, was na de duidelijke eerste gedachten: Is iedereen ok? Mijn tweede gedachte: Het hoofd van zoveel mensen rondom die wedstrijd draait nu op volle toeren. Blazen we alles af vandaag? Wanneer spelen we dan? Hotels moeten een nacht langer geboekt worden. Vliegtickets moeten worden omgeboekt. Contact met sponsoren, etc., etc. HECTIEK! De mooiste functie lijkt me dan de functie van Venue Director. Degene die als een helikopter boven alles en iedereen hangt die werkt in en rondom het stadion en de wedstrijd. Dat lijkt me het einde. Ik ben dol op die hectiek en dat rondrennen en zorgen dat iedereen een toffe avond heeft. Wel jammer dat hakken dan geen optie zijn… Maar daar kom ik dan ook wel weer overheen. Denk ik… en ik moet je bekennen, als ik alleen al een keer mag meelopen met meneer de Venue Director ben ik al dolgelukkig. Dus ja… Dat is een ultieme droom voor Soccerhostess! En dat je dan die momenten kan pakken, wanneer je zomaar alleen in een stadion kan lopen. Geen mens te bekennen, alleen jij in een normaal kolkende omgeving en dan die stilte. Dat heb ik altijd iets magisch gevonden en dat zal ook altijd zo blijven. Ik heb het hier meerdere keren over hectiek gehad. Jij met jouw 3 bedrijven zal dat ook herkennen. Jouw hoofd maakt overuren en je pakt van alles aan. Hoe stel jij jouw prioriteiten?
0 Reacties
Rianne, jij Ibiza Ambassadeur dat je er bent! Ik heb bij Ibiza altijd het idee gehad van: ‘Noooo way, niets voor mij zo’n party eiland. Vooral nooit het vliegtuig pakken en daar eindigen.’ Door jouw verhalen, dat het echt niet alleen maar dat is en hoe jij vol liefde kan vertellen over ‘jouw’ eiland, geloof ik dat ik zelfs van Ibiza zou kunnen gaan houden. **valt even stil** Zei ik dat nou écht?! Holy sh*t! ZE ZEI HET ECHT! Ik moet hier even van bijkomen.
Dus voor iedereen die dacht dat Rianne op Ibiza een beetje vakantie zat te vieren daaro... Baby! You were wrong. Maar wat heerlijk om te mogen werken op zo’n prachtige locatie. Ik zie je al helemaal zitten, hard werkend, maar toch genieten van alles en iedereen om je heen. Jij krijgt aardig wat meer zonuren dan de gemiddelde mens in Nederland en dat kan alleen maar een positieve uitwerking hebben. Als je de zonnebrand ook goed gebruikt, natuurlijk (Jaja, daar was ik sommigen van jullie voor, he!). En…tja, niet slapen. Daar doe ik niet aan. Ik ben écht enorm goed in bed, want ik slaap als een os. Dat heeft ook weer te maken met de blog die ik laatst schreef (LINK!). Ik maak me niet snel zo druk om dingen, dat het me echt op die manier treft. Niet overdag en al helemaal niet in mijn slaap. Een tijdje terug heb ik daar nog een gesprek over gehad met mijn vader. Hij is daar denk ik nog wat extremer in, maar ik weet nu zeker dat ik die eigenschap van hem heb. En als je bepaalde dingen hebt meegemaakt in je leven, ga je dingen ook in perspectief zien. Dus áls ik me écht zorgen maak om iets, moet het wel een belachelijk belangrijk iets zijn. Ik lig eerder wakker wanneer er zulke toffe dingen gebeuren dat de vlinders in mijn buik niet willen slapen. Zoals Lilly Singh in haar boek schrijft (ik ben helemaal niet van dat soort JE KAN HET boeken, maar zij schrijft het zo tof, ik kon het niet laten om hem te kopen): het leven is als spelen met de Nintendo. Je kan alleen jezelf controleren, niet de dingen waar jij geen controle over hebt. Zie het als een spelletje Super Mario. Er komt van alles je kant op, zowel goed (helaas krijgen we in dit leven geen nieuwe levens toegespeeld) als slecht (die evil schildpadden, ARGH!), maar alleen jij kan alleen Mario sturen. En ja… ik weet dat dat ook inhoudt dat je met regelmaat je kop moet stoten aan een steen, om er iets positiefs uit te krijgen. ‘Understand that there are many things in life you have no control over and it is inefficient to become frustrated over that reality.’ ‘If you can’t control people, then control your reaction to them. If you can’t control a situation, then prepare for it. ‘ Dus… rapapa! Ik slaap heerlijk in mijn ultieme bed met mijn beautypillow en fijne man naast me. Ow enne, gratis tip! Zo’n beautypillow (of gewoon een satijnen overtrek, zal ook vast werken) is dus echt een aanrader, he. Je haren zitten na een heerlijke nacht rust of juist een wilde nacht, niet zo in de knoop en je huid zit ook niet in de kreuk. #NotSpon #True #NoFalseNews Ik heb net lopen roepen dat jij zoveel zonuren krijgt daar in Ibiza, maar er is zo nu en dan ook schaduw. Wat is de schaduwkant van het werken op een eiland als Ibiza? Rianne… wanneer jij al het geld van de wereld hebt, he? Mag ik dan met je mee? Want jouw verhaal, lijkt enorm veel op hetgeen ik ook zou doen. Wel fijn om te beseffen, dat we aardig wat van die dingen nu al doen. We reizen dan wel niet de wereld over (nou ja, wel, maar niet voor onze interviews. NOG NIET!), maar we reizen wel Nederland door om mooie verhalen op te halen. And we love it!
Dus… Life Novelist! JAAAAAA! Wat een goed verhaal weer. Dat schreeuwt echt: RIANNEEEEEE! Tijdens onze (auto) interviews kan ik altijd vol verbazing luisteren naar alle vragen die jij eruit gooit. De een naar de ander, BAM BAM BAM! Dus ik weet 100% zeker dat jij de mooiste verhalen vast kan gaan leggen. En jouw vraag! Wat een enorm moeilijke! Aaaargh! Wie, wie, wie?! Ik heb er echt heel lang over moeten nadenken. Maar ik denk dat Richard Branson van Virgin, de gelukkig is die met deze Mindfullness Maharadja (Rianne, hoe verzin je het!) op een eiland mag zitten. En ja, ik zeg eiland, want kom op! NECKER ISLAND, BABY! Deze man lijkt mij 1 brok inspiratie en eigenlijk gewoon een onwijs goede en leuke man. Ik volg hem al een tijdje op Instagram en ik zie dan filmpjes voorbijkomen van hem, waar ik echt blij van kan worden. Zoals bijvoorbeeld toen hij te horen kreeg dat er weer een kleinkind geboren was. Zijn reactie, de reactie van de mensen om hem heen. Echt. Mooi. Emotie. Of zijn kitesurf wedstrijd met Barak Obama. Doet ie even. Dr. Yes (Dr. No, eat his dust!), zoals hij zichzelf noemt, heeft natuurlijk een enorm imperium opgebouwd. Iedereen kent Virgin. Ik wil gewoon een dag met hem meelopen. Zijn gesprekken volgen. Zijn flow meemaken. Hoe ziet zijn dag eruit? Is deze zo hectisch als ik denk dat deze is, of heeft hij alles zo goed gedelegeerd, dat dat eigenlijk best wel meevalt. (Stiekem is hij hele dagen aan het Kitesurfen met Obama bij zijn eigen Necker Island. Druk, druk, druk!) En na de tijd wil ik in alle rust een drankje met hem doen en zijn anekdotes aanhoren. Echt alles in me opnemen en luisteren. Ik bedenk me opeens… Met Virgin kan je zo’n beetje alles doen wat je maar wilt. Van een fles wijn kopen, tot naar de maan vliegen. Dat is nog wel een idee voor ons! Wat nou interviews in een auto!? Wat denk je van interviews in een f*cking spaceship!? Houston, we’ve got no problems at all! Nope! Continue! Richard, don’t call us, we’ll call you, buddy! Ooeeeh! Ik bedenk me net… Lilly Singh! LILLY! Met haar wil ik een week optrekken of langer! Volgens mij is zij een enorme energie slurper, maar op een goede manier. Een vrouw van 29, die meer dan 11 miljoen volgers heeft op YouTube. Ze vecht voor #GirlLove (meiden/vrouwen moeten elkaar niet haten, maar elkaar steunen). Ze heeft net een boek uitgebracht en nu toert ze de wereld over met haar show: BAWSE. Zij komt van ver. Van depressie en zelfs gedachtes om zichzelf van het leven te beroven tot de positiviteitsgoeroe die ze tegenwoordig is. Ik ben op dit moment haar boek 'BAWSE' aan het lezen en het is geschreven met zoveel humor en toch zo in your face! Heerlijk. Ik weet zeker, dat zij over de hele wereld enorm veel (jonge) mensen inspireert en helpt het leven op een mooiere manier te benaderen. Enorm veel respect voor deze vrouw! Maar lieve, Book of life Troubadour, ik loop hier te roepen om Necker Island, echter zit jij de laatste tijd veel op dat ene andere eiland, IBIZA! Wat ben je allemaal aan het doen in de tijd dat je daar bent? Nou, nou, NOU? Wow, wow, wow! Lui en gemakzuchtig? Neeeee joh, je geen zorgen maken over dingen die niet te veranderen zijn, dat is toch niet lui. Dat is gewoon supersterk! Het feit dat je er niet te lang over nadenkt en doorgaat met het leven. Ik zou zoveel mensen dat gunnen. Het feit dat je het piekeren kan laten gaan! Geen slapeloze nachten, geen verspilde uren denken over dingen die wellicht nog niet eens aan de orde zijn of over dingen die wel aan de orde zijn, maar waar je niks aan kan doen of geen invloed op hebt.
Ik lees er de laatste tijd steeds meer dingen over en maak het mee met degenen om me heen. Mensen die niet meer volledig kunnen functioneren, omdat ze zich zorgen maken over van alles, omdat ze piekeren, omdat ze bang zijn van mensen ervan zullen denken. Ik kijk met regelmaat naar Amerikaanse YouTubers en ik hoor het woord Anxiety (angst (stoornis) zo enorm vaak voorbijkomen. Jongens, echt, dat helpt niks. Daarmee win je niks, sterker nog, je verliest alleen maar. Je verliest tijd die je had kunnen steken in positieve dingen, genieten met de belangrijke mensen om je heen en genieten van de kleine dingen. De zon schijnt! Het is langer licht. Denk aan de dingen die je blij maken, kijk naar de foto van een puppy of ander baby dier. Ik wou dat ik in de hoofden kon kijken van desbetreffende personen. Dat knopje om kon zetten, zodat de piekerfunctie uitging. Zodat ze met een gerust hart kunnen slapen. Zodat ze volop in het leven kunnen staan. Trots en gelukkig. En ook nog zoiets. Wat boeit het wat andere mensen van jou vinden? Laat iedereen in zijn/haar waarde. Draag de kleren die je wilt dragen, maak je op zoals jij dat wilt, laat je haar knippen zoals jij dat tof vindt, maak de keuzes die goed zijn voor jou. Wees een liefdevol mens voor jezelf, andere mensen, dieren en de wereld. Jij bent mooi! Jij bent tof! Jij rockt! En wat anderen daarvan denken? SCREW DAT! Wees in godsnaam blij met jezelf. Daar valt of staat alles mee. Jouw vraag. Maakt geld gelukkig? Ik vind dat een moeilijke vraag. Ik denk uiteindelijk, absoluut niet. Maar goed, we hebben het wel nodig. Ik ben wel blij dat ik een huis heb om in te wonen. Een auto met benzine erin waardoor ik zoveel vrijheid heb om te gaan en staan waar ik wil. Dat ik geld heb om eten te kopen. Dat ik de mogelijkheid heb om te reizen en de wereld te ontdekken en te zien dat mensen met praktisch geen geld, zo enorm gelukkig kunnen zijn. Daarnaast is het ook zo fijn om mensen die het minder hebben, te kunnen ondersteunen met iets wat jij wel kan missen, dus ook financieel gezien. Ik denk dat er genoeg mensen op deze aarde rondlopen die heel veel van hun kapitaal zouden opgeven voor liefde en gezondheid. Want dat is toch de grondslag van geluk. Liefde en gezondheid. En mijn god, wat stroom ik over van de liefde en wat mag ik veel liefde ontvangen. Daar ben ik dagelijks dankbaar voor. Dat besef ik me dan ook dagelijks, zonder te overdrijven. Dus als ik mag kiezen, heb ik liever geen cent en ben ik dolgelukkig, dan alles kunnen kopen wat mijn hart begeert en doodongelukkig zijn. Dat zou voor niemand een moeilijke keuze zijn, neem ik aan. Zo. Dat kwam vanuit diep in mijn hart. Wat zou ik graag een wereld zien vol met blije, huppelende, gelukkige mensen. En dieren (bestaan eenhoorns!?)! Laat ik die vooral niet vergeten. Maar Rianne, als jij al het geld van de wereld had (jaja), hoe zou jij dan jouw dagen invullen? Ik weet zeker dat je zou blijven werken, want daar houd je nou eenmaal van. Maar… wat zou je minderen en wat zou je veeeeheeeeel meer gaan doen? Wat je zegt, Rianne! Wat hebben we al veel leermomenten en lol gehad met de ondernemers waarmee we in de auto hebben gezeten. Zulke uiteenlopende mensen en ondernemingen! Elke keer wanneer ik een Business Bolide-film edit, zit ik met zo’n mega glimlach naar mijn beeldscherm te kijken. Gelukkig kunnen we ook serieuze gesprekken hebben (ja, echt!), maar het blijft toch heerlijk om terug te zien hoe leuk we het elke keer weer hebben met de ondernemer die we in de spotlight zetten. Dus… dat Vleugje Humor is elke keer weer aanwezig.
De vraag wat ik later wilde worden is voor mij ook zo’n belangrijke geweest. Ik had werkelijk geen idee. Op school moet je al zo vroeg kiezen voor een bepaalde kant, wat weet je dan al?! Echt 0,0 in mij wist wat ik wilde worden. Ik deed toeristisch management, suuuuper tof! Het reizen zat er toen al in! Alleen ging ik stage lopen bij een hotel en niet bij een touroperator. Dat pakte in mijn geval zeer goed uit. Maar toch, als ik toen wist wat ik nu weet, was ik een hele andere kant op gegaan. Maar ach, zo zie je maar weer, met een omweg kom je er ook. Welk beroep zou ik willen hebben… Jeetje. Dat zijn de vragen. Nou zijn de dingen die wij doen natuurlijk al het aller tofste om te doen. Met beide bedrijven. ’Jaja, Ell, dat weten we!’ Maar… vroeger wilde ik graag in grote musicals spelen. Ik weet nog, dat toen ik een klein Ellentje was, we de groep 8 musical deden. Ik heb toen van elke personage bekeken wie de meeste tekst had. Ik wilde de hoofdrol! Gelukkig waren er 3 meidenhoofdrollen te verdelen en ik kreeg er 1 van! Wat vond ik dat geweldig. Tot op de dag van vandaag kan ik de liedjes nog (mee)zingen. Ik weet nog goed, mijn eerste échte musical die ik ooit zag, was Elisabeth. De musical over Sissi. Sissi is en blijft iets geweldigs voor mij. Zoveel jeugdsentiment. Die jurken! Oooww, die jurken. Ik was een jaar of 15 toen ik de musical zag en met ogen op steeltjes heb ik gekeken. Pia Douwes speelde de hoofdrol en ik was op slag verliefd. Acteren, zingen, dansen, prachtige jurken, ALLES! Toen dacht ik: IK WIL DIT OOK! Dus als ik echt eens zou mogen wisselen van baan, dan wil ik dat. Gooi me dat podium op. Geef me teksten. Geef me die jurk. Geef me tientallen mensen die ik mag ontroeren en mee mag nemen in het verhaal. Geef me een goddelijke zangstem (wellicht iets moeilijker te regelen) en ik doe het. Maar ik zou het ook doen voor een toffe band. Duizenden uitzinnige fans voor je zien staan. Alle mensen zien meezingen met jouw liedjes. Iedereen zingt en springt op hetgeen jij hebt gemaakt. Het komt er dus op neer dat ik op het podium wil staan, blijkbaar. Weten jullie dat ook weer. Dus ook in die beide gevallen, niet in dienst van een bedrijf, maar je eigen plan trekken. En dan vraag je je wellicht af: ‘Waarom sta je daar dan niet?!’ Weet je… ik weet het niet eens. Ik denk het meisje uit het dorp, wat toen nog niet de ballen had om de grote boze buitenwereld in te trekken. De opa van Rem (mijn vriend) zei altijd: 'Had ik en wol (lees: wil) ik, is arm volk.' Als in, achteraf kan je er niks meer aan veranderen, accepteer het maar. Dus... dat doe ik dan maar. Rianne, we hebben gesproken over nee zeggen en er later een goed gevoel over hebben. Zijn er ook dingen waarvan je later dacht: Had ik het toch maar gedaan! Een netwerkdag voor Ibiza ondernemers in je eigen huis op Ibiza. Wat een heerlijk idee. Ik kan me goed voorstellen dat mensen hier deel van willen uitmaken, dus dat deze dag zo snel vol zit, verbaast mij helemaal niks! I love your way of thinking!
De Seychellen… mijn hart zit zo enorm vol, maar sinds het vertrek heeft deze ook een heel erg leeg plekje. Wat je al aangaf, het afscheid was heel zwaar. Ik had gehoopt dat het de 2e keer makkelijker zou zijn, maar dat was niet het geval. Omdat we Rita en haar honden al kenden toen we aankwamen, was alles zoveel intenser dan de vorige keer. Mijn liefste vriendje, Oliver was nog aanhankelijker dan de vorige keer. Rosie die de vorige keer alleen maar bang wegkroop, kwam kwispelend naar ons toe en liet ons met haar knuffelen. Joy die ook altijd wat schuchter was, werd weer opnieuw verliefd op mijn vriend, Rem. De 5 pups, die de vorige keer een paar weken oud waren, waren deze keer al eigenwijze (bijna) pubers. Ik ken alle 28 honden deze keer bij naam. Je weet nu hoe ze zijn, wat ze leuk vinden en wat niet. Het waren 12 dagen van genot, bij The Blue House. En laat ik Rita niet vergeten. De vrouw, hoofd van de roedel, die deze 28 honden heeft gered en ze een prachtig huis geeft. Ze doet het alleen, hulp van de bewoners van het eiland hoeft ze niet te verwachten, want waarom zou je in godsnaam 28 honden een goed huis willen geven?! Er is geen dierenarts op het eiland. Geen man in haar leven die haar steunt. Haar kinderen wonen in Groot-Brittannië. Ze staat er echt, compleet alleen voor. Ik ben dan ook zo enorm blij, dat wij haar kunnen helpen. Een luisterend oor kunnen bieden. Rem heeft allerlei klusjes gedaan, waar ze anders enorm veel geld voor was kwijt geweest. Ik heb het internet geregeld, voor haar en haar nieuwe gasten. Ze heeft een nieuwe telefoon gekregen, waardoor ze nu 4G internet heeft. Een Facebookpagina opgezet. De honden de aandacht kunnen geven die ze verdienen. Want laten we eerlijk zijn, Rita rent en vliegt om alles te regelen, dus 28 honden aaien en kroelen zit er echt niet dagelijks in, hoe graag ze dat ook wilt. Wat zo’n reis dus met me doet? Zo enorm veel! Allerlei gevoelens komen voorbij. En dat gaat van puur geluk, naar zien wat Rita allemaal alleen moet doen en daar toch verdrietig om zijn. We hebben haar veel kunnen helpen, maar het is nooit klaar. Het blijft maar doorgaan, dag in, dag uit. Woonde ze maar dichterbij, dan waren we er zoveel mogelijk. Maar het is van deur tot deur een reis van zo’n 24 uur… Mijn/ons doel is om haar minimaal 1x per jaar te bezoeken en haar te helpen waar we kunnen. Vanaf een afstand, maar het liefst vanaf de plek zelf. Daar is geld voor nodig, dus… hard werken om dat voor elkaar te krijgen. Ik zou dolgraag een sponsordeal voor haar willen met een bedrijf dat hondenvoeding produceert. Ze is een godsvermogen kwijt aan voer, geld dat ze met moeite bij elkaar kan sprokkelen. Daarnaast zijn medicijnen ook van belang, praktisch onmogelijk om aan te komen, aangezien ze geen bedrijf heeft als dierenarts. Ik zou dolgraag zien dat dierenartsen (in opleiding) naar haar toe gaan, bij haar verblijven (gratis) en haar kunnen helpen waar nodig. Daarnaast zouden ze ook andere mensen op het eiland kunnen helpen. Er is genoeg te doen en wat een ervaring kan je daar opdoen! Ik zou haar financieel willen blijven ondersteunen en een soort online ‘Adopteer een hond’ willen opzetten om haar te voorzien van meer inkomsten. Daarvoor heeft ze meer inzicht nodig in de digitale wereld. Ik wil haar blijven onderwijzen in het gebruiken van social media etc, alles om haar meer in de spotlight te zetten. Er is zo enorm veel nodig om haar wat meer rust te bezorgen. Waar moet ik in godsnaam beginnen? Dat is iets waar ik goed over na moet denken en in kaart moet brengen. Het is al een uitdaging om dit te doen met iemand die dichtbij je is, laat staan met iemand die 8000 km verder op woont, zonder goede kennis van internet, zonder goede hulp ter plekke en zonder medewerking van haar lokale overheid. Maar hoe dan ook, WIJ blijven voor haar en haar/onze 28 hondenvrienden vechten! Go Rita! **zwaait met pompoms** Vechten, dat doen we in ons zakelijke leven ook elke dag. Waarvoor wil jij elke keer weer keihard vechten? Goedemorgen collega!
Zit ze weer. Te typen vanaf La Digue, een eiland van de Seychellen. Keihard genieten van het heerlijke weer en de overdreven mooie natuur. We zijn weer bij Rita en haar honden (voor meer info zie www.thebluehouse-ladigue.com). 3 maanden geleden waren we hier ook om onze vakantie door te brengen. We zijn toen op slag verliefde geworden op dit eiland en op alle honden en wilden snel weer terug. Door een enorme vertraging en naar aanleiding daarvan, een fijne compensatie, zijn we sneller terug dan verwacht. Dit keer zijn we hier om haar te helpen. Remco is druk met allerlei klusjes (goede timmermannen zijn er niet op dit eiland) en mam en ik helpen met het ontteken van de honden (er is een teken invasie gaande ivm de regen van de afgelopen tijd), afwassen, opruimen, boodschappen halen en het fijnste wat er is… lekker met de honden knuffelen en spelen. Puur geluk! We hebben ook stappen gemaakt in het regelen van fatsoenlijk internet, mede dankzij de donatie van Huawei. Internet voor zowel voor Rita zelf als voor haar toekomstige b&b gasten. We hebben haar ook nog ruim € 800,00 aan donaties mogen geven die we hebben ontvangen van vrienden, zowel offline als online en zelf hebben we natuurlijk nog wat gedoneerd. Mijn lieve nichtje en neefjes hadden zelfs speeltjes gekocht met hun eigen zakgeld. Wij zijn jullie enorm dankbaar! Op het moment zijn er nog 28 honden, want helaas is lieve Lotti overleden in de maanden dat we er niet waren. Helaas is een zware bevalling en de nasleep daarvan, haar te veel geworden. Rita praat er nog veel over. Als alleenstaande vrouw met zoveel honden heb je niet heel veel mensen waarmee je zulke dingen kan delen. Ik ben dan ook blij dat wij kunnen fungeren als een uitlaatklep. Gelukkig hebben we het zusje Lotti nog, Zoë. Zij doet ons nog enorm denken aan Lotti. Ze sliepen altijd lekker samen op de bank, op de rug, poten in de lucht. Heerlijke beessies. Nou goed, ik kan hier uren over doorkletsen, maar… dooorrrrrrr. Ik begon met ‘goedemorgen collega’. Dat klinkt inderdaad zo enorm fijn. We wisten al dat we het hebben van collega’s echt hebben gemist, maar nu we samenwerken besef ik me dat al te vaak. Zo lekker om samen in de auto te zitten en dan jouw kenmerkende woorden te horen: ‘Hey, ik heb eens zitten denken…’ en dan weet ik al, nu gaat ze los! Maar dan jouw vraag: Waarin ik mij zou willen ontwikkelen? Nr. 1 is editen! Toen we begonnen met BaB en besloten filmpjes te gaan maken en zo iedereen die met ons meekijkt te laten genieten van deze geweldige ondernemersverhalen, riep ik: ‘Ik edit de filmpjes wel!’ Ik had werkelijk waar geen idee waar ik aan begon. Ik slingerde iMovie aan en dacht: ‘Goed, Ell. Nou… begin maar dan!’ In het begin is het vooral staren naar je beeldscherm en dan gewoon van alles proberen en dan komt het vast goed. In dit soort gevallen zijn Google en YouTube mijn grootste vrienden. Maar het lijkt me heerlijk om de mooiste films te maken, met camera’s in verschillende hoeken en alles super strak te kunnen editen met allerlei gave features. Het liefste met een ander programma dan iMovie, nl. Final Cut Pro. Ik ga vast dagdromen over die dag, be right back! Nou, dat was echt een BaB dingetje. Dan een in het algemeen, dus ook voor Soccerhostess. Je kent het misschien wel. Voor een ander regel je alles tot in de puntjes en voor jezelf is het op de een of andere manier (voor mij in ieder geval) moeilijk om dingen hard aan te pakken. Ik wil nog weleens te braaf zijn. Ik moet dus leren meer op mijn strepen te gaan staan. Naast jouw dagelijkse werkzaamheden, waar haal jij dan jouw pure geluk uit? Aaaaah, het schoolplein. Overlopertje, knikkeren, kunstjes doen aan de rekstokken. It takes me back.
Tja… wat jij al aangaf, kan het wat awkward zijn wanneer een love brand niet reageert op jouw liefde. Al was het maar een duimpje. Een simpele klik. Jullie zijn nieuwsgierig, dat snap ik. Dus laat ik snel beginnen: De KLM heeft geen enkele reactie gegeven. 0,0. Noppes. Nada. Dus… Ik zit snikkend in een hoekje, heen en weer wiegend me af te vragen waar het fout ging. Natuurlijk hoeven ze niet met tickets te gaan gooien (mag wel natuurlijk), maar een kleine knipoog was al leuk geweest. Gemiste kans, KLM. Dan @C. Zij gaven wél het duimpje waar ik zo naar uitkeek. Mijn hart maakte een klein sprongetje Whooohoooo! Go @C! Maar toch… stiekem had ik wat meer verwacht. Ze zijn nog niet eens begonnen en ik jubel al, want het kan niet anders dan een groot succes worden. Met de humor die zij nu al uitstralen had ik op een toffe actie gehoopt. Ach ja, de eerste knipoog is uitgewisseld, dat is in ieder geval al iets. Maar dan Salentein. Wacht, het moet in hoofdletters. SALENTEIN! Slaan jullie die naam even op? SALENTEIN! Ja, die. Zij stuurde ons een mail. Zij snappen het. Ik hou daar enorm van. Zij begrijpen hoe belangrijk ambassadeurs zijn. Eerlijk is eerlijk, ik was er al een. Ik droom even weg bij de Portillo Sauvignon Blanc of de Chardonnay Barrel Selection! Maar mijn liefde voor SALENTEIN is nog meer gegroeid. Want! Zij zijn zo lief geweest om ons te voorzien van bubbels! En die bubbels houden wij niet voor onszelf… (Ell, echt niet? Weet je het heel, heel erg zeker?! Nou ja, we moeten natuurlijk wel even weten wat we weggeven) Die gaan we uitdelen! Dus blijf ons in de gaten houden **huppelt over schoolplein** Niet te vergeten! Vorige week plaatste ik een poll op onze site. In die poll vroeg ik jullie aan te geven welk merk jullie het meeste aansprak. Het werd een gelijkspel. KLM en @C wonnen. Echter, voor mij heeft Salentein gewonnen! En hard ook. Zo. Toch geeft dat weer extra energie he. Wanneer er bedrijven zijn die het snappen. Nu hoeft dat niet eens ons te betreffen, maar in het algemeen. Wanneer je ziet dat er online goed gereageerd wordt op een klacht. Wanneer je een winkel binnenloopt met het idee alleen te kijken en je naar buiten loopt met veel te veel aankopen. Wanneer je een persoonlijk bericht krijgt bij je pakket. Wanneer het in een restaurant opvalt dat je het koekje bij de koffie zo lekker vond en je er dus wat extra krijgt. Noem het maar op. Ik kan daar enorm van genieten. Creativiteit, herkenning, inlevingsvermogen, meedenken met de klant. YES! Dat is dus een van de dingen dat mij energie geeft. Maar, Rianne, wat geeft jou energie en wat kost jou juist energie wanneer het jouw ondernemingen betreft? **ZWAAIT!** Hooooooi Rianne en #Blogstafette vrienden!
Rianne, Ricardo mag blij zijn met mensen zoals jij. De wereld mag blij zijn met mensen zoals jij. Ik hoop dat mensen hem vanaf nu niet meer voorbijlopen, wanneer ze in Ibiza zijn. Dus… Waaaaag hem nog eens voorbij te lopen, toekomstig Ibizabezoeker. I dare you. En jouw verhaal over Social Media… herkenbaar. Natuurlijk is Social Media zeer belangrijk voor ons. Persoonlijk niet zo zeer (alhoewel ik mijn lieve gemaakte vrienden via Twitter, Snapchat, etc niet zou willen missen) is het zakelijk veel belangijker. Nu scheelt het dat wij het zakelijke zo enorm geweldig vinden, dat het ook heel persoonlijk is. En wat vooral zo verslavend is… de reacties. Wanneer je ziet dat mensen reageren op de filmpjes. Hun mening geven, hun ervaringen delen. En of dat nu voor of achter de schermen is, het is gewoon fantastisch! Zo gaan we morgen ook een Business Bolide draaien, doordat iemand via Twitter zei: ‘Ik ga jullie in contact brengen met mijn werkgever, want hij heeft een goed verhaal.’ En daar worden wij blij van. Springerig ook. Dansen enzo. Dat werk. En dan nu **drum roll please** Met welke partners zou ik de samenwerking aan willen gaan, wat Business and Bubbles betreft. KLM! Wij hebben samen een droom. Ondernemers bezoeken in het buitenland, met eigen ogen zien hoe zij daar werken. Waar zij tegenaan lopen, waarom zij daar juist zo goed functioneren. Wat is het verschil tussen werkend Nederland en werkend… Noem het maar op! Het zou geweldig zijn als de KLM ons de wereld over zou vliegen. Aangezien zij op 603 bestemmingen vliegen, hebben we nog aardig wat plekken te bezoeken. &C! Het nieuwe kanaal van Chantal Janzen. In maart gaat ze pas écht los, maar haar kennende gaat het geweldig worden. En zij doet, net als wij, alles met een vleugje humor. Ook wij willen toffe mensen een podium geven, alleen wij kiezen veeal voor de ondernemers. Zij gaat allerlei verschillende dingen behandelen: mode, beauty, eten, reizen, lifestyle, wonen, etc. En ik weet zeker, dat wij als reporters met een grote glimlach, heel goed mee kunnen kijken door Chantal’s bril. Want blijkbaar is dat een hele leuke bril! Sterk, maar leuk! Salentein! Ondanks dat wij met Bubbles doelen op onze inspiratie, wanneer onze hersenen bubbelen van de ideeën, zijn wij natuurlijk ook niet vies van de bubbels in alcoholische versnaperingen. Nu ben ik qua wijn nogal verliefd op de Salentein wijnen. De locatie in Nijkerk alleen is al GE WEL DIG! Maar de wijnen… oooow jaaaa! Dus het kan niet anders of de Salentein sparkling brut cuvee exceptionnelle moet ook verrukkelijk zijn. Ik zou graag met een fles Sparkling onder onze arm naar ondernemers/oprichters van goede doelen toe willen gaan. Om ze te bedanken, om ze een hart onder de riem te steken, om ze te feliciteren, om in plaats van koffie eens bubbels te drinken. Echte Business Bubbles. Mooi nieuw onderdeel van onze site, vinden jullie ook niet, Salentein? **knipper knipper** Ik heb nu een begin gemaakt, en ondanks dat wij in veel dingen hetzelfde zijn, zijn wij in veel dingen toch ook weer heel anders. Dus, Rianne, welke blijmakende merken zou jij willen verbinden aan Business and Bubbles? And don't be shy! Roep maar! Van welk merk worden jullie blij, #Blogstafette volgers? |