Harold en Jacqueline van Lensen Tabak in Arnhem SNAPPEN het. Lensen Tabak zit al generaties in de familie Lensen. Vanaf 1934 om precies te zijn. Harold is de man die nu, samen met zijn vrouw Jacqueline, de scepter zwaait. Ja! Ik rook met veel plezier zo nu en dan een sigaar. Het is heerlijk om in alle rust, onder het genot van een wijntje, wat anders mag natuurlijk ook, te genieten van een goede sigaar (met nadruk op goede!). Op die manier ben ik ongeveer een jaar geleden ook in contact gekomen met dit mooie stel. Je merkt aan allebei dat ze met enorm veel plezier de winkel runnen. Met liefde voor het product en respect voor de klant. Het zijn de kleine dingen die het doen. Zoals, koffie aanbieden wanneer je je staat te vergapen aan alle sigaren in de klimaatkamer. Maar iemand vertelde me ook, dat hij bij een café zat en niet de juiste sigaren bij zich had. Hij belde Harold op, die was nog in de buurt en is toen gelijk richting café gegaan om desbetreffende sigaren te brengen. Zulke anekdotes vind ik mooi om te horen. Bij Lensen Tabak zijn ze ook goed bezig met social media en dan vooral met Facebook. Ik durf wel te zeggen dat mede door de Facebookgroep, De Sigaar, Lensen Tabak een hele trouwe schare Sigaarvrienden heeft. Liefhebbers komen daar met elkaar in contact en delen hun sigaarmomenten. Van dichtbij heb ik meegemaakt, dat er zelfs vriendschappen ontstaan. Hoe mooi is dat! Voor deze groep worden dan ook met regelmaat events georganiseerd. Zo ook afgelopen maandag. Een beregezellige avond met sigaren (je zag hem vast al aankomen), verschillende soorten rum, 5 gangen heerlijke hapjes en jawel, een heuse sigaarroller. Met 52 sigaarvrienden was deze avond dan ook ‘uitverkocht’. Zoals de vorige bijeenkomsten was ook deze weer lekker formeel en goed georganiseerd. Wanneer je binnenloopt, heb je gelijk zoiets van: JA! Dit wordt weer een gezellige avond. In etappes werden we voorzien van 3 verschillende soorten Cubaanse sigaren, 3 soorten Cubaanse rum met uitleg over de rums door Wijnhandel Slijterij Appeldoorn en 5 gangen met heerlijke hapjes van Cafe Verheyden. Bij de sigaarroller konden we spieken naar de kunst van het rollen. Hij heeft de gehele avond gerold, zodat iedereen een sigaar van hem kon proeven. Met zulke vers gerolde sigaren is het wel aan te raden, dat je hem binnen 2 weken oprookt of minimaal een jaar in de humidor bewaart. Geloof me, sigaar roken is een studie, een van de leukste die ik ooit heb gevolgd. Je steekt namelijk niet zomaar een sigaar op. Dat is ook het leuke aan zo’n avond, met al die liefhebbers. Je deelt sigaar ervaringen. Hoe smaakt die, welk omblad heeft deze, hoe trekt die, gebruik jij een knipper of een boortje, welke aansteker heb je, welke knipper gebruik jij? Al met al was het dus een prachtige avond. Ben je eens in Arnhem en heb je een voorliefde voor sigaren, loop eens bij Lensen Tabak naar binnen. Laat je adviseren door Harold of Jacqueline en ontdek jouw eigen sigaarsmaak. Ik garandeer je vele uren van relaxte genietmomenten. Lensen Tabak, Jansstraat 1, 6811 GH, Arnhem
3 Reacties
Dankzij Elja Daae (https://nl.linkedin.com/in/eljadaae) kwam ik terecht op de site Waitbutwhy.com. Wat een heerlijke pagina is dat. Vol humor en toch heel veel punten waar je goed over na kunt en vooral, wil nadenken. Ik kwam al snel terecht op een blog over een mental swiss army knife, een mentaal zakmes (http://waitbutwhy.com/table/mental-swiss-army-knife). Een stuk dat mij, zoals gezegd, direct aan het denken bracht. Een mentaal zakmes. Een tool waarmee jij je eigen brein kan aanpassen. Je mag 1 keer 7 dingen aanpassen en daarna zit je er een leven lang aan vast. Wat zou jij willen aanpassen aan jouw brein? Okee, okee, okee, ME FIRST! 1. Alles onthouden wat ik hoor en zie. Alle dingen kunnen onthouden wat ik lees en met mensen bespreek, alles wat ik wil onthouden. Negatieve dingen wil ik natuurlijk gewoon kunnen vergeten. En snel. Dus namen onthouden wanneer mensen zich aan je voorstellen. Belangrijke data onthouden, gesprekken. Wie die goal scoorde in de wedstrijd Ajax – Feyenoord in 1968. Wie me ooit een een poets heeft gebakken (Ik hoor je denken: ‘Die uitdrukking heb ik lang niet gehoord!’ I know, I know.). Dat werk. Alles onthouden. ALLES wat ik wil! 2. Elke taal kunnen spreken. Elke taal ter wereld kunnen spreken. Dus ook kunnen praten met dieren. Wat heerlijk lijkt me dat. Je overal verstaanbaar kunnen maken. En helemaal met dieren. Hoe vaak vragen we ons af waarom een dier je zo aankijkt. Zou hij/zij ergens last van hebben? Zou hij/zij gelukkig zijn? En dan kan je gewoon op je hond aflopen en zeggen: ‘ Yo Doggie, hoe ist nou? Nog leuke teefjes gespot?’ Wat. Een. Droom! 3. Creativiteit Wat zou ik graag wat creatiever zijn. Zowel met mijn hoofd als met mijn handen. Super toffe nieuwe dingen bedenken en uitvoeren. Al is het zoiets simpels als een paperclip. Maar ja, BEDENK HET MAAR EENS! Ik heb echt 2 linkerhanden (Thank god voor mijn vriend die alles kan fixen), het lijkt me geweldig om te denken: ‘Ik wil een nieuwe kast.’ En hem dan zonder hulp van de Ikea (laten we eerlijk zijn, dat is ook een kriem trouwens) hem in elkaar te kunnen draaien. From scratch. De ogen zien het, de handen maken het. Zonder bloederige toestanden. 4. Alle muziekinstrumenten kunnen bespelen Drummen. Ik heb altijd al keihard willen drummen. Het podium opstappen met Metallica, Lars van zijn krukkie afduwen, en compleet losgaan. Whoaaaaaa! Of naar Taylor van de Foo Fighters afrennen en roepen: ‘LET’S PLAY SOME DRUMS, BABY’ en daar samen ff een lekker drelletje wegtikken, hij op zijn drumstel, ik op de mijne. \m/ Maar hey… Ik zou al blij zijn wanneer ik kon blokfluiten. Okeeokee, nu overdrijf ik. Laat die blokfluit maar zitten. Maar de rest… Ja, de rest van de instrumenten, ik wil het kunnen. 5. Absolute wijsheid Tja… wat moet je daar nou over zeggen. Dat wil ik gewoon om mezelf en de mensen om me heen te kunnen helpen. Klaar. 6. Orben Jajajajaaaaa! Orben! Door met je gedachten ergens anders te zijn, er ook daadwerkelijk naartoe te kunnen. Als ik denk: Ik wil naar mijn broer (Hij vond het nodig om naar de andere kant van de wereld te verhuizen… Grrrrr), dat ik dan even naar Manilla kon orben voor een knuffel. Of wanneer de winter hier weer losbarst en ik wil naar de zon, dat ik even een weekendje Nieuw-Zeeland kan doen. Of wanneer iemand je nodig heeft die ver weg woont, dat je dan eeeeeventjes op en neer kan gaan om te troosten. Wat een heerlijkheid. Waarom kunnen we al zoveel en dit niet. Kleine moeite toch? TOCH! 7. Zelf genezend lichaam Ik stoot net, dus echt net, mijn scheenbeen voor de 385e keer deze week. En elke keer krijg ik het voor elkaar te vergeten hoe ik aan die blauwe plek kom. Daar heb ik bij punt 1 blijkbaar voor gekozen om te vergeten, dom dom dom. Maar goed, met een zelf genezend lichaam, had ik die blauwe vlek überhaupt niet. En dan is dat nog een onbenullig iets (is dat Achterhoeks of ABN? Hmmmm..). Moet je nagaan dat je lichaam zou herkennen wanneer er kankercellen in je lichaam zouden zitten en deze zelf zou aanpakken. Wegwezen en heeeeul gauw. Dat je een enorme vleeswond binnen een paar seconden zou kunnen laten genezen. Zoals Wolverine dat kan. Hmmmm… Hugh Jackman. Focus, Ell! Maar dat dus. Gezondheid technisch gewoon door het leven fladderen. Dat zijn mijn 7 punten. En nu jij! Ja, kom maar door met dat zakmes van jou! Dat klinkt raar, maar je snapt me. Give it to me! Het is een prachtig iets, voetbal. Het spel, de liederen, de supporters, de samenhorigheid, de emoties. Elke keer weer geniet ik van Het Voetbal. Het is niet voor niets, dat ik van mijn passie mijn werk heb gemaakt. Zet mij in een stadion en ik ben een extra blij mens. Als een dolle genieten van de sfeer, je wordt erdoor opgeslokt. Heerlijk. Daarom vind ik het zo pijnlijk om te zien dat er ‘supporters’ zijn, die hun emoties niet in bedwang kunnen houden. Zij die de club, waar ze zoveel van houden, in diskrediet brengen. Waarom? Ik begrijp het niet en zal het ook nooit begrijpen. Hoe is het mogelijk dat iets dat zo mooi zou moeten zijn (en uiteindelijk ook zo mooi is), zo’n enorme keerzijde kan hebben. Als supporter steun je je club en breng je deze niet in de problemen. HET IS JOUW CLUB! Daar houd je van. Daar ga je elke week voor naar het stadion, uit of thuis. Daar juich je voor. Daar huil je voor. Daar zing en spring je voor. Daar vecht je voor, op de goede manier! Maar breng je club nooit in diskrediet. Nooit. Ik hoop dat er ooit een dag komt, dat er geen politie meer nodig is rondom wedstrijden. De dag dat we gezellig een biertje kunnen drinken met alle supporters door elkaar, want we houden nou eenmaal van hét voetbal. Een onmogelijke opgave, maar hey… a girl can dream. Ik ga er niet meer weg en wil er niet meer weg, echter… Geboren en getogen in De Achterhoek. Ik ben er trots op. Een prachtig gebied met (veelal) fijne mensen. En toch ben ik zo blij dat ik niet ben blijven hangen in ‘het Achterhoekse’, zoals veel mensen om mij heen dat wel doen. ‘Het Achterhoekse’ is veilig, maar zo saai. Een goed voorbeeld daarvan is werk gerelateerd. Tijdens mijn opleiding ben ik stage gaan lopen in een hotel in De Achterhoek, ik durfde niet veel verder te gaan. Ik moest een half uur rijden! Een half uur! Poeh! Dat vond ik toen al spannend. Ik heb er een geweldige tijd gehad en veel geleerd. Na mijn stage kreeg ik daar een baan aangeboden, natuurlijk heb ik deze met beide handen aangegrepen. Het beste dat mij ook had kunnen overkomen is dat het hotel al snel werd overgenomen door een grote hotelketen. De manager van die keten die daar toentertijd de leiding had, had andere plannen met mij. Hij wilde mij liever bij een andere locatie zien werken op de afdeling zakelijke reserveringen. Maar jeetje, dat was elke dag 120 kilometer rijden. 120! Nog voorbij Arnhem. Eerlijk is eerlijk, ik vond dat nogal een ding, maar ik nam de sprong. In dat hotel kreeg ik te maken met voetbaltrainingskampen. Mijn toenmalige manager organiseerde deze kampen, echter vond ze dat eigenlijk helemaal niet leuk om te doen. Ik daarentegen stond te springen om dit op te pakken. En zo werd ‘het voetbal’ MIJN ding. 7 jaar lang heb ik de mooiste teams, zowel nationaal als internationaal, mogen ontvangen en hen mogen begeleiden tijdens hun trainingskamp. Dankzij die keuze, ben ik nu waar ik ben. Mijn eigen bedrijf en werk ik nu onder andere samen met een prachtig Engels bedrijf om jeugdteams naar Nederland te brengen, mag ik in samenwerkingen met een Match Agent, met hem mag ik de mooiste (internationale) profteams in Nederland ontvangen en wedstrijden voor ze regelen, sta ik voor de camera voor interviews, vertel ik mijn verhaal live op de nationale radio, ik vlieg met voetbalteams naar andere landen voor hun trainingskamp en kwam zelfs op de radio in New York. Ik verleg, net als mijn teams, mijn geografische grenzen. En niet alleen geografisch, maar ook persoonlijk verleg ik mijn grenzen. Dankzij die ene stap buiten mijn vertrouwde Achterhoek, is er een hele wereld voor me opengegaan en durf ik risico’s te nemen en daar ben ik heel, heel erg dankbaar voor. Wat wil ik hiermee aangegeven? Veilig is saai. Trap deuren open, ook al is het eng. Soms vind ik het ook nog eng, maar het weerhoudt me niet meer. Want de kansen die in het ‘enge’ liggen zijn vaak te mooi om voorbij te laten gaan. Durf! |