Iedere donderdagochtend plaatsen Ellen Jansen (www.soccerhostess.com) & Rianne Toussaint (www.allsaint.nl) om de beurt een blog op LinkedIn. Waarin zij elkaar openhartig en met een vleugje humor vertellen over hun zakelijke beslommeringen, hun twijfels, bizarre ontwikkelingen, levensvragen of gewoon anekdotes die te leuk zijn om niet te delen. Input, vragen, opmerkingen of adviezen van jullie worden door de dames enorm gewaardeerd. Dus laat wat achter in de comments! Kort terugkomend op jouw vraag over: Wat je geeft, krijg je terug.’. Mijn versie heeft vooral te maken met gevoel. Als je vriendelijk bent naar mensen, zijn mensen ook vriendelijk naar jou. En in dat opzicht heeft me dan nooit een teleurstelling opgeleverd, het maakt me alleen maar rijker. Jouw vraag aan mij: 'Van wie heb jij zakelijk veel geleerd en waarom? Met andere woorden wie ben jij zakelijke gezien dankbaar?' Die is heel makkelijk voor mij. Zakelijk gezien ben ik Wim Snellaars en Dave Wienk enorm dankbaar! Dankzij Wim Snellaars ben ik van Golden Tulip Winterswijk (nu Fletcher Hotel Frerikshof), naar Golden Tulip Doorwerth (nu Fletcher Hotel Doorwerth) gegaan. Toen ik Wim leerde kennen was is nog management stagiair en kort daarna mocht ik aanblijven als medewerkster receptie, bij Hotel Frerikshof. Hotel Frerikshof werd overgenomen door Golden Tulip en Wim werd de manager daar. Hij was regiomanager, dus hij had meerdere hotels onder zich. Al snel werd ik gebombardeerd als Wim’s side kick, waar ik kon, hielp ik hem en blijkbaar heeft dat zijn vluchten afgeworpen. Alhoewel ik Winterswijk een hele fijne plek vond om te werken, wilde ik meer! En toen kwam er een vacature vrij in Doorwerth, medewerker reserveringen. Dat hield in alle zakelijke boekingen, congressen, maar ook grotere familieweekenden en verjaardagsfeesten etc organiseren binnen het hotel/congrescentrum. Wim dacht ik me wel thuis zou voelen in Doorwerth en had vertrouwen in mij, dus ik solliciteerde en kreeg de baan! Daar ben ik Wim eeuwig dankbaar voor, want in Doorwerth begon het eigenlijk allemaal. Ik moet eerlijk zijn, toen ik solliciteerde in Doorwerth zat me één ding wel een beetje dwars. En dat is de man die ik als 2e wil bedanken voor alles wat hij voor me heeft gedaan. Jaja, klinkt raar, maar het is waar. Dave Wienk. Ik had hem al eens meegemaakt bij een Golden Tulip training. Hij maakte een verpletterende indruk op me and not in a good way. Degenen die Dave kennen, weten dat hij een haantje (de voorste) is. Zo was hij die dag ook met de training. Het hoogste woord, hij zou het iedereen wel even leren. Jeetje wat vond ik dat vermoeiend. Doe toch eens rustig, gast. Dus toen ik solliciteerde in Doorwerth, wist ik dat hij een van mijn managers zou worden. Ja, zelfs mijn directe manager. Mijn god… Wilde ik dat!? Maar de functie en de locatie spraken me zo aan, dat ik ervoor ging en dus werd aangenomen. Dave en ik hebben dit al eens besproken en ik weet dat hij toen iets over mij dacht in de trant van: ‘Haal je zo’n meisje weg uit Winterswijk, WINTERSWIJK, zonder enige ervaring en die zet je op deze plek neer? Nee, dat gaat hem niet worden!’ Dus wederom… GO WIM! Toen Dave en ik eenmaal samenwerkten klikte het enorm. Ja, hij was nog steeds een haantje de voorste, maar een (enorm) grote bek, met een heel lief klein hartje. Ik heb me kapotgelachen met hem, maar we hebben ook veel serieuze momenten gehad. Hij was een goede combinatie van streng, maar rechtvaardig. Ik vond het altijd heerlijk wanneer hij op een vrijdagmiddag binnenkwam stormen (ja echt, stormen) de computer uitdrukte en zei: ‘Kom, we gaan een drankje doen in de bar en de week bespreken.’ Tijdens een van die gesprekken gaf ik hem ook eens aan dat ik enorm graag het voetbal verder op wilde pakken. Dat hoorde toentertijd bij een collega haar taken, maar zij vond het eigenlijk helemaal niet leuk om te doen. Zijn woorden waren toen: ‘Vanaf NU ga jij het voetbal overnemen!’ Dat was in 2007 en ik heb dat tot 2013 met enorm veel liefde en plezier gedaan. Helaas heb ik niet tot 2013 kunnen samenwerken met deze geweldige mannen. Maar ik wil jullie wel laten weten wat een enorme impact jullie op mijn leven hebben gehad. Dankzij jullie ben ik waar ik nu ben. Onderschat het niet, want dat is écht zo. Als Wim mij niet naar Doorwerth had gehaald en Dave mij het voetbaldeel van mijn werk niet had toevertrouwd, dan was Soccerhostess er nu niet geweest. Ik heb deze blog geschreven met een enorme glimlach op mijn gezicht. Terugdenken aan die tijd die we hebben mogen samenwerken is toch supermooi. Dus, Wim en Dave. Ik ben enorm dankbaar dat jullie mijn leven zijn binnengestapt! En dan nu door naar de vraag voor jou! Wie het is opgevallen, ziet dat wij nu bloggen vanuit onze sites in plaats van op Linkedin. Toen ik op jouw site kwam, ben ik hem weer eens lekker gaan doorspitten en dat hebben wellicht meerdere ‘onze’ (wat klinkt dat!) lezers ook gedaan. Bij het kopje ‘Opdrachtgevers’ staan behoorlijk wat grote merken en bedrijven. Tegenwoordig kies je ervoor om te werken met kleineren merken/bedrijven. Waarom heb jij die keuze gemaakt? Liefs, Ell
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |