Een netwerkdag voor Ibiza ondernemers in je eigen huis op Ibiza. Wat een heerlijk idee. Ik kan me goed voorstellen dat mensen hier deel van willen uitmaken, dus dat deze dag zo snel vol zit, verbaast mij helemaal niks! I love your way of thinking!
De Seychellen… mijn hart zit zo enorm vol, maar sinds het vertrek heeft deze ook een heel erg leeg plekje. Wat je al aangaf, het afscheid was heel zwaar. Ik had gehoopt dat het de 2e keer makkelijker zou zijn, maar dat was niet het geval. Omdat we Rita en haar honden al kenden toen we aankwamen, was alles zoveel intenser dan de vorige keer. Mijn liefste vriendje, Oliver was nog aanhankelijker dan de vorige keer. Rosie die de vorige keer alleen maar bang wegkroop, kwam kwispelend naar ons toe en liet ons met haar knuffelen. Joy die ook altijd wat schuchter was, werd weer opnieuw verliefd op mijn vriend, Rem. De 5 pups, die de vorige keer een paar weken oud waren, waren deze keer al eigenwijze (bijna) pubers. Ik ken alle 28 honden deze keer bij naam. Je weet nu hoe ze zijn, wat ze leuk vinden en wat niet. Het waren 12 dagen van genot, bij The Blue House. En laat ik Rita niet vergeten. De vrouw, hoofd van de roedel, die deze 28 honden heeft gered en ze een prachtig huis geeft. Ze doet het alleen, hulp van de bewoners van het eiland hoeft ze niet te verwachten, want waarom zou je in godsnaam 28 honden een goed huis willen geven?! Er is geen dierenarts op het eiland. Geen man in haar leven die haar steunt. Haar kinderen wonen in Groot-Brittannië. Ze staat er echt, compleet alleen voor. Ik ben dan ook zo enorm blij, dat wij haar kunnen helpen. Een luisterend oor kunnen bieden. Rem heeft allerlei klusjes gedaan, waar ze anders enorm veel geld voor was kwijt geweest. Ik heb het internet geregeld, voor haar en haar nieuwe gasten. Ze heeft een nieuwe telefoon gekregen, waardoor ze nu 4G internet heeft. Een Facebookpagina opgezet. De honden de aandacht kunnen geven die ze verdienen. Want laten we eerlijk zijn, Rita rent en vliegt om alles te regelen, dus 28 honden aaien en kroelen zit er echt niet dagelijks in, hoe graag ze dat ook wilt. Wat zo’n reis dus met me doet? Zo enorm veel! Allerlei gevoelens komen voorbij. En dat gaat van puur geluk, naar zien wat Rita allemaal alleen moet doen en daar toch verdrietig om zijn. We hebben haar veel kunnen helpen, maar het is nooit klaar. Het blijft maar doorgaan, dag in, dag uit. Woonde ze maar dichterbij, dan waren we er zoveel mogelijk. Maar het is van deur tot deur een reis van zo’n 24 uur… Mijn/ons doel is om haar minimaal 1x per jaar te bezoeken en haar te helpen waar we kunnen. Vanaf een afstand, maar het liefst vanaf de plek zelf. Daar is geld voor nodig, dus… hard werken om dat voor elkaar te krijgen. Ik zou dolgraag een sponsordeal voor haar willen met een bedrijf dat hondenvoeding produceert. Ze is een godsvermogen kwijt aan voer, geld dat ze met moeite bij elkaar kan sprokkelen. Daarnaast zijn medicijnen ook van belang, praktisch onmogelijk om aan te komen, aangezien ze geen bedrijf heeft als dierenarts. Ik zou dolgraag zien dat dierenartsen (in opleiding) naar haar toe gaan, bij haar verblijven (gratis) en haar kunnen helpen waar nodig. Daarnaast zouden ze ook andere mensen op het eiland kunnen helpen. Er is genoeg te doen en wat een ervaring kan je daar opdoen! Ik zou haar financieel willen blijven ondersteunen en een soort online ‘Adopteer een hond’ willen opzetten om haar te voorzien van meer inkomsten. Daarvoor heeft ze meer inzicht nodig in de digitale wereld. Ik wil haar blijven onderwijzen in het gebruiken van social media etc, alles om haar meer in de spotlight te zetten. Er is zo enorm veel nodig om haar wat meer rust te bezorgen. Waar moet ik in godsnaam beginnen? Dat is iets waar ik goed over na moet denken en in kaart moet brengen. Het is al een uitdaging om dit te doen met iemand die dichtbij je is, laat staan met iemand die 8000 km verder op woont, zonder goede kennis van internet, zonder goede hulp ter plekke en zonder medewerking van haar lokale overheid. Maar hoe dan ook, WIJ blijven voor haar en haar/onze 28 hondenvrienden vechten! Go Rita! **zwaait met pompoms** Vechten, dat doen we in ons zakelijke leven ook elke dag. Waarvoor wil jij elke keer weer keihard vechten?
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |