Iedere donderdagochtend plaatsen Ellen Jansen (Soccerhostess.com) & Rianne Toussaint (AllSaint.nl) om de beurt een blog op LinkedIn. Waarin zij elkaar openhartig en met een vleugje humor vertellen over hun zakelijke beslommeringen, hun twijfels, bizarre ontwikkelingen, levensvragen of gewoon anekdotes die te leuk zijn om niet te delen. Input, vragen, opmerkingen of adviezen van jullie worden door de dames enorm gewaardeerd. Dus laat wat achter in de comments! Wanneer ik jouw blog lees en in dit geval dan het Tokyo deel, dan weet ik nu al dat ik deze stad enorm ga overslaan. Die drukte is niets voor mij. Een stad als Amsterdam is al niks voor mij, laat staan een stad als Tokyo. Arashiyama daarentegen klinkt dan als paradijs. De rust, het tot jezelf komen. Zen. That’s my kinda sh*t. Ik ben een enorm natuur mens (terwijl ik dit typ, hoor ik een muisje naast me in de tuin lopen, kan geen toeval zijn). Ook qua vakanties ontwijk ik zoveel mogelijk de grote steden. Ik wil de jungle in, de natuur intrekken, op slangentocht, apen spotten etc. Ik trek grote steden maar even en dan wil ik weer heel hard wegrennen. Alhoewel ik me in jouw geval ook kan voorstellen dat het enorm inspirerend is om daar rond te lopen en al die gekkigheid in je op te nemen. Ondanks dat je het niet kan rijmen, leer je er zeker weten wat van. Krijg wel enorm veel zin om op vakantie te gaan van die blog van jou, met de man in mijn leven, Rem. Dus komen we automatisch op jouw vraag: Welke rol heeft Remco in jouw ondernemende bestaan. In hoeverre is hij jouw steunende, afremmende of kontschoppende factor? Nou ben ik niet echt van die kleffe online toestanden, maar hier gaan we. <Kleffe online toestanden ON> Een klein stukje daarvan heb je al kunnen lezen in mijn blog ‘Alle ballen verzamelen’ (https://www.linkedin.com/pulse/alle-ballen-verzamelen-ellen-jansen?trk=pulse_spock-articles) . Rem en ik zijn al ruim 14 jaar samen. Hij zag me groeien van het 17 jarige meisje dat nog op school zat, bij haar ouders woonde en geen rijbewijs had, naar de vrouw die ik nu ben. Hij kent me dan ook door en door. Aangezien Rem wat ouder is dan ik ben, had hij veel al op de rit toen ik hem leerde kennen. Hij had een huis, hij had al een auto en hij had een baan. We zaten toen in compleet andere fases van onze levens. Al die tijd is hij mijn steun en toeverlaat geweest. Dat gold ook zeker in de tijd dat ik totaal niet blij meer was bij mijn vorige werkgever. Zodra ik thuiskwam zag hij al aan mijn snuutje dat ik even stoom moest afblazen. We hadden dan een soort deal dat ik 15 minuten kon zeuren en daarna gingen we over op de vrolijke dingen. We waren tenslotte thuis in onze happy omgeving. Blijven focussen op het positieve in plaats van het negatieve. Hij begreep dus helemaal waarom ik niet meer wilde blijven zitten waar ik zat en dat ik verder wilde en misschien wel voor mezelf wilde starten. Ondanks dat hij ook nog niet zo lang een eigen bedrijf had en we dus geen zeker inkomen zouden hebben, als ik voor mezelf zou starten, heeft hij me vanaf dag 1 gesteund en aangemoedigd. Hij had nog net geen pompoms, anders had ie staan juichen aan de zijlijn met die dingen (ik moest even lachen, ik heb hem visueel namelijk). Wanneer ik twijfel over iets dat te maken heeft met vertrouwen in mijzelf, is hij degene die roept dat ik juist moet geloven in mezelf. Ik ben niet voor niets op deze plek terecht gekomen en dat ik het kan. En zo nu en dan is hij mijn collega. Jaja, af en toe heb ik er wél een! Als hij zijn administratie doet, zitten we samen op kantoor. Besef me nu dat ik voor hem weleens die net iets te lang kletsende collega voor hem kan zijn, waar ik eerder moeite mee had (Zie mijn vorige blog). Sorry, Rem! Dus… als we dan samenzitten ben ik over het algemeen degene die dingen vraagt of hardop reageert op binnenkomende mailtjes en telefoongespreken analyseer. Damn… Ik ben nu écht die collega. Nogmaals, SORRY REM! En in je vraag komt ook het woord afremmen voor… afremmen… Rem zit nu naast me en ik keek hem hier vragend aan en zei: ‘Afremmen?’ Hij zegt: ‘Wat afremmen?’ Precies. Wij remmen niet af. Gewoon GAAN! </Kleffe online toestanden OFF> Ow nee, wacht! Het gaat nog even door. Aangezien de vraag over Rem ging, was hij zo lief een stukje te schrijven! Jaja! Een gastblogger. Rem, the floor is yours! Grabbelt in een doos op zolder en haal er triomfantelijk 2 ietwat verschoten roze pom poms uit, let’s dance! <Kleffe online toestanden ON> De weg van 17 jarig meisje tot mooie zelfstandige powervrouw die jij nu bent, ging met mooie up’s en leermomenten! (ik hou niet van de benaming down’s) Een wijs iemand zei altijd tegen mij; 'Alles loopt zoals het lopen moet jongen.' En als je nu terug kijkt op hoe jouw werkcarrière is verlopen, dan klopt dat ook. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar, sommige hebben we samen aangestampt om te laten passen, maar hey ze passen. Vertrouwen heb ik zeker in jouw kunnen en het is mooi om te zie hoe makkelijk jij oplossingen voor problemen aandraagt waar je tegenaan loopt of die anderen voor jou creëren. Je bent echt heel erg gegroeid qua inzicht, creativiteit, jezelf en jouw bedrijf presenteren op social media en vooral het creëren van de gunfactor, je bent een topper! Qua 15 minuten zeur deal en als we samen op kantoor zitten tegen mij aan kletsen en zo, daar heb jij een leven lang aan credits voor verdient. Lieve Ell, je doet het heel goed en ik ben trots op jou! Zwaait met Pom Poms vanaf de zijlijn… Liefs, Rem I am a lucky girl :) Ik weet dat jouw man, Walter, een goed lopend bedrijf heeft. In hoeverre leer jij van hem en zijn bedrijf?
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |