Toeleven naar je vakantie. Ooooch man, wat is dat toch lekker. Dit jaar deden wij dat extra hard, want wat hadden we een super mooie en anders dan anders locatie gevonden! In november zijn Rem en ik op vakantie geweest op de Seychellen. We verbleven op 3 eilanden. Mahé, La Digue en Praslin. La Digue heeft ons hart gewonnen, niet alleen qua eiland zelf, maar zeker ook qua bijzondere locatie waar we verbleven. Waarom? Dat lees je hieronder. 15 november 2016. Rem en ik vertrekken met de jetty van Mahe naar La Digue. We hebben een geweldig verblijf geboekt, The Blue House. De bovenverdieping van een huis, waar een vrouw woont die 24 honden heeft/opvangt. Al deze honden heeft ze van de straat gehaald, zelf de wonden verzorgd waar nodig en ze een liefdevol huis gegeven. We kunnen niet wachten om haar en de honden te ontmoeten, maar pffff, als we toch eens wisten wat ons voor een prachtige herinneringen te wachten stonden. We kwamen aan met de ferry, het was echt bloedheet. Zelfs de locals waren aan het klagen. Eerlijk is eerlijk, ik ben er dol op. Hoe warmer hoe beter. Rita kwam aan op de fiets (het eiland is 5km lang en 3km breed, dus who needs a car!?) en herkende ons gelijk. We kregen direct een warm (jaja, toe maar, het kan nog warmer) welkom en samen liepen we naar haar huis. Bij onze aankomst werden we ook net zo vriendelijk welkom geheten door onze nieuwe hondenvrienden. Nieuwsgierig kwamen ze kijken wie de nieuwe gasten waren. De eerste die direct knuffels kwam innen was Tinkerbell. Zij duwt zich direct tegen je aan en gaat hangen, echt van: KNUFFEL ME DAN! Natuurlijk doe je dat direct vol overgave. Naast Tinkers, kwamen ook Floflo (Florentine), Lotti, Zoë, Alexis, Zuzu (Azura) direct op ons af. Amy zat een stukje verderop een beetje angstig de kat uit de boom te kijken. Maar al snel werden we helemaal opgenomen door de roedel. Het was zo mooi om alle karakters te leren kennen. Zoals bijvoorbeeld Jessie, de kleinste van het stel, maar wel de koningin. Als ze de aandacht wilde, rende ze naar boven en ging op het dak staan blaffen. De mafkees. En Megan die in het begin nogal schuchter was en door veel TLC niet meer weg te slaan was. Vooral bij Rem. Zo gauw hij ergens ging zitten, ging zij achter zijn stoel liggen. Zo lief. En Oliver, die mij als zijn nieuwe liefde had gebombardeerd. Als ik ergens ging zitten, kwam hij met zn volle lichaam boven op me liggen, en geloof me, het was nogal een beest. En Smokey deed hetzelfde. Af en toe kwam er dan een jaloers grommetje, maar over het algemeen konden ze mijn liefde goed verdelen. Vol ongeloof heb ik gekeken hoe Rita het hoofd is van de roedel, head of the pack. Ze had een deel van de honden achterin de tuin en een deel voorin de tuin. Dagelijks was er een moment dat alle honden met zijn allen konden spelen. Feest! En als ze echt bij elkaar wilden zijn, sprongen ze gewoon door de kozijnen, naar de kamer, door het andere kozijn, de andere tuin in. Dus ach… Ze hebben alle vrijheid. Het ‘speelkwartier’ was klaar wanneer het tijd was om te gaan slapen. Rita liep dan de tuin in en riep: ‘Everybody go dodo!’ Vertaling: ‘Iedereen gaat slapen!’ Zonder enig gezeur liepen de honden van de achtertuin naar de achtertuin en andersom. Iedereen plofte neer en ging slapen. Behalve die honden die nog aandacht wilden, die kwamen lekker bij ons op de veranda om te knuffelen.
Rita woont op 2 min lopen van het strand. Het was dan ook prachtig om de honden die het leuk vonden mee te nemen naar het strand. Dolgelukkig dartelden ze richting de zee om er als zeehonden in te plonzen zodra we er waren. Het is zo makkelijk om wat tijd van jezelf te investeren en die beessies zo intens blij te maken en Rita stiekem ook. Aangezien ze alles alleen doet, heeft ze niet veel tijd om dit soort dingen te ondernemen. Dus ik weet niet wie er gelukkiger was, de honden of Rita zelf. Als de eerste honden waren geweest, liepen we terug naar huis en haalden we de volgende honden op en zo een paar keer. Rem hielp hier en daar met wat klusjes, waarvoor anders een timmerman vanaf een ander eiland moest komen en wanneer die kwam, was dan maar de vraag. Dus Rita was enorm blij met de dingen die Rem kon oplossen. We kochten hier en daar wat dingen om haar te helpen. Zoals 2 zaklampen. Die van haar was kapot, maar ze kocht geen nieuwe, want dat was dan geld dat niet naar de honden ging. Dus wij kochten 2 zaklampen voor haar van 27 Roepie, nog geen € 2,00. Hoe blij kan je een mens maken en vooral hetgeen ze zei nadat we ze hadden gegeven: ‘elke keer wanneer ik deze lamp gebruik, zal ik aan jullie denken, jullie hebben echt het licht in mijn leven gebracht.’ Draag mij maar weg. Daarnaast had ze een nestje pups. Lilly was bevallen van 5 kleintjes. De vorige keer toen er pups waren, had de dierenarts Rita in de steek gelaten. De pups moesten ingeënt worden, binnen 7 weken, de dierenarts zou vanaf Mahé naar La Digue komen, 1 uur en 15 min met de boot, maar ze kwam niet opdagen. De pups kregen een zeer besmettelijke ziekte en binnen een paar uur van elkaar overleden ze. Rita vertelde dit vol boosheid en zoveel verdriet. Hartverscheurend. Er is dus geen dierenarts op het eiland en de dierenarts van Mahé hield zich lang niet altijd aan de afspraak. Daardoor heeft Rita onnodig afscheid moeten nemen van meerdere honden. Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Het feit dat je machteloos bent. We hebben haar een donatie gegeven om alle pups te laten inenten, Lily te laten steriliseren en Luchiano te laten castreren. Hopelijk komt de dierenarts deze keer wél op tijd. Maar al met al regelt Rita het toch maar. In haar uppie! 24 honden, 5 puppy’s en het runnen van de B&B, deze runt ze om geld te verdienen en de honden te kunnen verzorgen, Rita komt op de 30e plaats. Wij hebben ongelooflijk veel respect voor haar. Wij zijn onze 2e trip richting La Digue alweer aan het plannen. We willen terug, haar nog meer helpen waar we kunnen, spullen voor haar meenemen die ze daar niet kan krijgen, geld doneren en vooral onze tijd doneren en liefde en knuffels geven aan de honden. Heeeeeeel veel liefde en knuffels, want dat hebben we in overvloed. En jullie… mocht je nou een enorme hondenliefhebber zijn en wil je de Seychellen zelf bewonderen, want wat een paradijselijk mooi land is dat, ga dan zeker naar Rita op La Digue en ga enorm toffe herinneringen maken. Dit is haar site en hier kan je haar honden alvast een beetje leren kennen. www.bluehouse-ladigue.com
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |